کجایی ای جهان آرا خرمشهر را بینی

ز خون پاک خونین تا فریاد نهر را بینی

کجایی تا بیاموزی به ما را شهادت را

نشان دادی تو با رفتن به ما رسم شجاعت را

شهادت را طلب کردی و از عشق وطن گفتی

به استغنا رسیدی چون به پا خیزی به تن گفتی

جهان را زینتی دادی به اسمت ای جهان آرا

تو با خونت گرفتی خاک میهن را کماندار

ببوسم دست آن مادری که فرزندی چنین دارد

چون اشکی بریزد او به یادش آسمان بارد

محمد جان جهان آرا کنم آن دم ز تو یادی

که طفلانی به خرمشهر بینم در شادی

اگر چه مثل تو مردی در ایام کم باشد

اگر راهت بیاموزم مرا دیگر چه غم باشد

اشکان مازندرانی

عاشق شو
و شعرهای ناتمامِ مرا
تمام کن

امشب تمام عاشقان را دست به سر کن

 یک امشبی با من بمان، با من سحر کن

بشکن سر من، کاسه ها و کوزه ها را

 کج کن کلاه، دستی بزن، مطرب خبر کن

گل های شمعدانی همه شکل تو هستند

رنگین کمان را، به سر زلف توبستند  

تو میرِ عشقی، عاشق بسیار داری

پیغمبری، با جان عاشق كار داری

می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را

می جویمت چنانکه لب تشنه آب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده دمان آفتاب را

بی تابم آنچنانکه درختان برای باد

با کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل

یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می آفرینمت

چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی 

با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،

می خواهم بدانم،

دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای

خوشبختی خودت دعا کنی؟

یادم تو را فراموش

نشان به آن نشان
که هنوز نبودی و دلتنگت بودم
رسیدی
و دلواپسی از دامنم شستی
یادم و یادت همبازی شدند...

یادم تو را فراموش

به شرط چال کردن هزار سال تنهایی!
به شرط خوشبختی تمام لبخندهایت!

یادم تو را فراموش

که هر بار از جاده خیالم گذشتی
گوشه ای از بهشت یادم آمد

هفته ی کودکی گذشت
و ماه جوانی درآمد!
همبازیم به یادِ یادم آمد

هي فلاني مي داني ؟ مي گويند رسم زندگي چنين است...

مي آيند.... مي مانند.... عادت مي دهند.... ومي روند.

وتو در خود مي ماني و تو تنها مي ماني

راستي نگفتي رسم تونيز چنين است؟.... مثل همه فلاني ها....؟